(۱۱)
ترک عثمانی
بملک خویش عثمانی امیر است دلش آگاہ و چشم او بصیر است
نہ پنداری کہ رست از بند افرنگ ہنوز اندر طلسم او اسیر است
خنک مرداں کہ سحر او شکستند بہ پیمان فرنگی دل نہ بستند
مشو نومید و باخود آشنا باش کہ مرداں پیش ازیں بودند و ہستند
بہ ترکاں آرزوے تازہ دادند بناے کارشاں دیگر نہادند
بہ ترکاں آرزوے تازہ دادند بناے کارشاں دیگر نہادند
ولیکن کو مسلمانے کہ بیند نقاب ازروے تقدیرے کشادند
(۱۲)
دختران ملت (ملت اسلامیہ کی بیٹیاں )
بہل اے دخترک ایں دلبری ہا مسلماں را نہ زیبد کافری ہا
منہ دل برجمال غازہ پرورد بیا موز از نگہ غارت گری ہا
نگاہ تست شمشیر خدا داد بزخمش جان مارا حق بما داد
دل کامل عیار آں پاک جاں برد کہ تیغ خویش را آب از حیا داد
(۱۳)
چہ عصر است ایں کہ دیں فریادی اوست ہزاراں بند در آزادی اوست
ز روے آدمیت رنگ و نم برد غلط نقشے کہ از بہزادی اوست
نگاہش نقشبند کافری ہا کمال صنعت او آزری ہا
حذر از حلقہ بازار گانش قمار است ایں ہمہ سوداگری ہا
جواناں را بدآموز است ایں عصر شب ابلیس را روز است ایں عصر
بدامانش مثال شعلہ پیچم کہ بے نور استو بے سوز است ایں عصر
مسلماں فقر و سلطانی بہم کرد ضمیرش باقی و فانی بہم کرد
چہ گویم رقص تو چون است و چوں نیست حشیش است ایں نشاط اندروں نیست
(۱۴)
در صد فتنہ را بر خود کشادی دو گامے رفتی و از پا فتادی
برہمن از بتاں طاق خود آراست تو قرآں را سرطاقے نہادی
برہمن را نگویم ہیچ کارہ کند سنگ گراں را پارہ پارہ
نیاید جز بہ زور دست و بازو خداے را تراشیدن زخارہ
نگہ دارد برہمن کار خودرا نمی گوید بہ کس اسرار خود را
بمن گوید کہ از تسبیح بگزر بدوش خود برد زنار خود را
برہمن گفت برخیز از در غیر ز یاران وطن ناید بہ جز خیر
بیک مسجد دو ملامی نہ گنجد ز افسون بتاں گنجد بیک دیر
